به گزارش پرتال تجارت و به نقل از تسنیم , مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی تحت عنوان واکاوی اشتغال در سال 94 و 95 تشریح کرد:شواهد نشان میدهد که با وجود تأیید آمارهای رسمی و افزایش 3/1 میلیون نفر شاغل طی سالهای 1394 و 1395، افکار عمومی به این موضوع با دیده تردید مینگرد. بخشی از این تردید به افزایش همزمان 700 هزار نفری در جمعیت بیکار کشور طی این دو سال بازمیگردد، اما در مجموع بین برداشت ذهنی جامعه و آنچه در دادههای اقتصادی نمایان شده، شکافی موجود است که سبب میشود برداشت عمومی قائل به اتفاقاتی نباشد که طی دو سال اخیر در بازار کار رخ داده است. بهنظر میرسد مهمترین عوامل ایجاد این شکاف ،شامل موارد زیر است: عدم همسویی تحولات جمعیتی با اشتغالزایی: افزایش تعداد شاغلان و همزمانی آن با موج جمعیت جوان و تحصیلکرده کشور. ترکیب جمعیت جوان بیکار و بالا بودن حساسیتهای جامعه به سرنوشت این قشر افزایش جمعیت غیرفعال: حضور 61 درصدی جمعیت غیرفعال در جمعیت در سن کار طی سال 1384 تا 1395 و بهتبع آن کاهش نرخ مشارکت. پایین بودن سهم اشتغالزایی عمومی: 82 درصد مشاغل ایجاد شده در سال 1394 در بخش خصوصی، 8 درصد مشاغل ایجاد شده در بخش دولتی. افزایش اشتغال غیررسمی: افزایش 668 هزار نفر به جمعیت شاغل کشور سال 1394 )53 درصد فاقد بیمه و 47 درصد بیمه(، افزایش 615 هزار نفر به شاغلین اضافه شده در سال 1395 )29 درصد بیمه و 71 درصد فاقد بیمه(. بالا بودن سهم اشتغالزایی بنگاههای خرد: در سالهای 1394 و 1395 به ترتیب 82 و 100 درصد از شاغلین اضافه شده، مربوط به بنگاههای زیر 10 نفر کارکن. پایین بودن سطح دستمزد شاغلین: دریافت دستمزدی کمتر از 500 هزار تومان در ماه برای کارگران در 522 بنگاه صنعتی در سال 1392، وجود کارگران شاغل زیر خط فقر و با دستمزد پایین ،عدم کفایت سطح حداقل دستمزد برای خروج از فقر. توزیع نامتوازن منطقهای اشتغال: تأثیر تحولات منطقهای بر ذهنیت مردم، پراکندگی نامتوازن اشتغال و بیکاری بین مناطق، دسترسی نامتعادل مناطق به نهادهای ارتباطی و رسانهای، عدم تقارن میان حساسیتهای اجتماعی، حساسیت زیاد جامعه به خبرهای منفی تا خبرهای مثبت . ایرادهای تعریف رسمی شاغل شواهد نشان میدهد که از نیمه دهه 1380 تا سالهای ابتدایی دهه 1390 خالص اشتغالزایی اقتصاد ایران تقریباً صفر بوده است و با آنکه در همین دوره جمعیت جوان کشور به بیشترین میزان خود طی چند دهه اخیر رسیده است، نرخ بیکاری به تناسب آن افزایش نیافته است که علت آن افزایش جمعیت غیرفعال در کشور است. همین امر سبب شده که نرخ مشارکت طی دهه 1384 تا 1390 همواره رو به کاهش باشد. از سال 1391 تا 1393 نرخ مشارکت تقریباً ثابت مانده و روند کاهشی آن متوقف شده است و در سالهای 1394 و 1395 تاکنون پیوسته نرخ مشارکت در حال افزایش بوده و برخلاف روند یک دهه قبل از آن، جمعیت غیرفعال کاهش یافته است.